„Duma: Podróż do domu”, reż. Carroll Ballard „Eden”, reż. Andrzej Czeczot „Mistrz”, reż. Piotr Trzaskalski„Jutro będzie niebo”, reż. Jarosław Marszewski „Dzień świra”, reż. Marek Koterski „Europa, Europa”, reż. Agnieszka Holland „Bonnie i Clyde”, reż. Arthur Penn „300 mil do nieba”, reż. Maciej Dejczer „Rejs”, reż. Marek Piwowski „Podróż za jeden uśmiech”, reż. Stanisław Jędryka

Wykorzystując motyw domu i rodziny literatura przekazuje uniwersalne wartości moralne, takie jak: dobro, altruizm, poświęcenie. Poza tym pozytywny obraz rodziny w literaturze pozwala dostrzec istotną rolę wzorców osobowych - rodziców i dziadków. Natomiast negatywny wizerunek najbliższych pokazuje skutki zaniedbań rodzicielskich oraz

Dom to miejsce o fundamentalnym znaczeniu dla człowieka, ponieważ w jego obrębie każdy z nas się wychowuje, dorasta, uczy zachowań społecznych i przysposabia się do funkcjonowania w społeczeństwie. W procesie socjalizacji rodzice i ewentualne rodzeństwo przekazują nam bowiem ideały i wartości, którymi będziemy kierować się w dorosłym życiu, dlatego dom tak silnie oddziałuje na ludzi. Zauważa to również literatura, ukazując przykłady bohaterów literackich, w przypadku których dom odgrywa istotną rolę. Przypowieść o synu marnotrawnym Do analizowanego tematu idealnie pasuje nowotestamentowa „Przypowieść o synu marnotrawnym” zapisana w Ewangelii według Świętego Łukasza. Osobą, która opowiedziała ją swoim uczniom, był sam Jezus Chrystus. Ta biblijna historia jest głęboko zakorzeniona w kulturze, a określenie „syn marnotrawny” na stałe weszło do codziennej mowy Polaków, dlatego wybrałem ją do omawiania tego tematu na samym początku. Bogaty ojciec miał dwóch synów; młodszy zapewne niecierpliwił się i pragnął poznać smak innego życia, lecz w zasadzie nie wiadomo, co go skłoniło, aby wziąć przedwcześnie przypadającą mu część majątku i przenieść się w inne strony. Tam porwało go życie, którego wkrótce nie umiał kontrolować. Z młodego bogacza stał się zagubionym żebrakiem, zmuszonym do pracy przy świniach, którym z głodu podbierał jedzenie. Po pewnym czasie odważył się wrócić do domu, gdzie serdecznie przyjął go ojciec jak gdyby zapominając o wyrzutach, przyodział syna i wyprawił mu przyjęcie. Fakt ten wprawił w złość starszego syna, przez cały czas lojalnego wobec ojca. Na szczęście zostało mu wytłumaczone, że powinien cieszyć się z powrotu brata, bo ten zaginął, a potem się odnalazł. Na tym teoretycznie moglibyśmy skończyć, ponieważ został przedstawiony obraz domu, bogatego i miłosiernego. Pokazana jest również pewna postawa. Mianowicie dla młodszego z synów dom nie stanowił szczególnej wartości; gdy tylko mógł, młodzieniec odszedł, bezmyślnie marnotrawiąc połowę rodzinnego majątku. Jednak urwanie wątku w tym momencie byłoby zasadniczym błędem. Wszak Jezus Chrystus nie opowiadałby uczniom historii, która nie wnosiłaby pewnej analogii do życia duchowego człowieka. Ojca z przypowieści możemy bowiem utożsamić z samym Bogiem, który daje człowiekowi życie, wolną wolę i czas na samorealizację. Gdy jednak człowiek, jego syn, błądzi, popełnia grzechy i upada na samo dno – Bóg ojciec wyciąga do niego rękę i nic go bardziej nie cieszy niż powrót do grzesznika królestwa bożego, które jest domem dla ludzi prawych i wierzących. To jedna z wielu przypowieści, która miała służyć przedstawieniu Boga miłosiernego. Możemy ją jednak odnieść do dzisiejszej rzeczywistości. Czy nie brakuje dookoła bogatych rodzin, z których najmłodsze pokolenie wybiera drogę buntu, marnotrawienia? A jednak są rodzice, którzy bez wahania przyjmą swoje dzieci z powrotem, nie czyniąc wyrzutów, ciesząc się z dobrej drogi, na którą wrócili. Podobnie sytuacja wygląda w tej przypowieści, gdzie dom można określić jako synonim bezinteresownej i bezwzględnej miłości, łaski, wyrozumiałości, bezwarunkowego wsparcia i przebaczenia. Przypowieść o synu marnotrawnym ukazuje dom, który jest zawsze otwarty i gotowy na przyjęcie swoich dzieci, nawet jeśli zbłądziły. Istnieje tylko jeden konieczny warunek, aby móc powrócić do tego szczęśliwego i bogatego domu rządzonego przez mądrego, sprawiedliwego i łaskawego ojca: należy przyjąć pokorną postawę i żałować popełnionych grzechów. W ten sposób syn marnotrawny powraca na drogę dobra i przechodzi nawrócenie. Legenda o św. Aleksym Tytułowy bohater legendy to długo wyczekiwany, jedyny syn królewskiej pary. Żyjąc w domu władcy, Aleksy cieszy się pełnymi bogactwami i jednocześnie zaznaje ogromu miłości ze strony rodziców; ojciec jest dumny, a matka szczęśliwa z pierworodnego i jedynego potomka. Rodzice wychowują go w wierze chrześcijańskiej, w której okazuje się bardziej wyrwały i rygorystyczny niż ojciec. Wychowanie w duchu religijności ma bardzo duży wpływ na życie Aleksego, ponieważ zapewne w dużej mierze z uwagi na nie, jak również ze względu na boskie powołanie postanawia on zostać ascetą i opuścić dom rodzinny. Strata Aleksego wiąże się z wielkim cierpieniem dla jego rodziców i żony, którzy nie potrafią się z tym pogodzić. Szczególnie wyraźnie widoczny jest ból ojca często lamentującego nad stratą ukochanego syna. Aby go odszukać, ojciec przeznacza olbrzymie środki finansowe i wszędzie, gdzie tylko się, rozsyła swoje sługi. Obraz domu zaprezentowany w „Legendzie o św. Aleksym” należy wobec tego ocenić w sposób jednoznacznie pozytywny, jako pełen miłości, troski, opieki i jednocześnie bogactwa oraz dumy. Trzeba zarazem zauważyć, że opuszczenie rodziny przez tytułowego bohatera nie wynika ze złych warunków czy niedobrych stosunków pomiędzy domownikami, ale z chęci ascezy i poświęcenia życia Bogu. Wiara jest dla Aleksego ważniejsza nawet niż rodzinny dom, jednak ostatecznie, już jako nierozpoznany przez nikogo żebrak, powraca do niego i w upodleniu żyje pod schodami przez 16 lat, sponiewierany i wykpiwany przez sługi ojca. Rodzice nie są w stanie zidentyfikować jego osoby, dlatego po powrocie każdego dnia cierpi i jest szykanowany przez domowników. Widać zatem, że choć dom w życiu Aleksego był miejscem pełnym i serdeczności miał dużą wartość, to jednak istotniejszy był Bóg i całkowite poświęcenia się dla niego. Powrót do domu okazuje się natomiast przyczyną pasma upokorzeń i poniżeń. Pan Tadeusz W poemacie Adama Mickiewicza mamy do czynienia z motywem powrotu do domu, gdy tytułowy bohater po dziesięciu latach edukacji w Wilnie przybywa do Soplicowa. Kiedy domownicy zauważają, że Tadeusz powrócił, na powitanie wychodzi mu Wojski. Po krótkiej rozmowy spostrzegają, że z polowania wraca Sędzia ze swoją drużyną, który serdecznie pozdrowił się z Tadeuszem, ściskając go i zgodnie z tradycją staropolską, dając mu rękę do pocałowania. Ten moment tak mocno wzruszył Sędziego, że aż z oczu poleciały mu łzy. Z okazji przyjazdu tytułowego bohatera do domu wieczorem odbywa się bogata wieczerza, w trakcie której Tadeusz poznaje Telimenę i nawiązuje się między nimi uczucie. Z kolei Sędzia opowiada o grzeczności i kulturze osobistej, a Podkomorzy krytykuje zagraniczne mody. Tak wygląda powrót tytułowego bohatera do domu, który miał ogromne znaczenie dla jego wychowania. Po śmierci Tadeusz jako małe dziecko zostaje przekazany przez swojego ojca – Jacka Soplicę – pod opiekę Sędziemu, w efekcie czego de facto to on staje się jego tatą. Pod czujnym okiem gospodarza soplicowskiego majątku Tadeusz wyrasta na przykładnego Polaka, pełnego uczuć patriotycznych i świadomego politycznie oraz społecznie mężczyznę gotowego do wzięcia odpowiedzialności za rodzinę i ojczyznę. Zasady moralne wpajane są w domu przez Sędziego, który wychowuje go zgodnie z tradycją, dobrymi obyczajami i tak, aby w przyszłości był gotowy do walki o Polskę. Żyjąc pośród portretów wielkich rodaków, przy dźwiękach Mazurka Dąbrowskiego i wśród ludzi dumnych ze swojego pochodzenia, Tadeusz przejmuje ich zachowania. W dzieciństwie chłonie patriotyczne przemowy Sędziego i uczy się przestrzegania staropolskich tradycji, które w Soplicowie kształtują formę pożycia lokalnej społeczności. Sędzia pilnuje także, aby w domu przestrzegano dobrych manier i podporządkowano się ustalonemu trybowi życia. Wszystko to decyduje, że po powrocie Tadeusza do Soplicowa poznajemy go jako człowieka honorowego, lojalnego, odważnego, dbającego o rodzinę i ojczyznę, szczerego i przygotowanego do aktywnej walki o ojczyznę. Po raz kolejny mamy zatem do czynienia z pozytywnym obrazem domu, do którego po latach powraca wychowany w nim bohater i który w ogromnym stopniu ukształtował jego postawę, hierarchię wartości i światopogląd. Ludzie bezdomni Do swojego rodzimego kraju powraca Tomasz Judym, główny bohater innej powieści Stefana Żeromskiego – „Ludzi bezdomnych”. Przeanalizujmy najpierw stan wyjściowy, czyli warunki, w jakich przyszło dorastać przyszłemu lekarzowi. Urodził się w biednej warszawskiej rodzinie; jego ojcem był często pijący szewc z ulicy Ciepłej, a matka stale chorowała. Nie były to godne warunki życia, a pamiętajmy, że jego dzieciństwo przypadło na XIX wiek. Światełko nadziei pojawiło się wraz z możliwością przejścia pod opiekę ciotki, która jednak przyczyniła się do poniżenia i braku miłości w życiu Tomasza. Jego dom był symbolem samotności, biedy i upodlenia, dlatego nie mógł go dobrze wspominać. Mimo to po skończeniu studiów medycznych we Francji decyduje się powrócić w ponurą rzeczywistość warszawskiej biedoty. Jego wrażenia bynajmniej nie są optymistyczne, ponieważ na ulicy Ciepłej w Warszawie, gdzie się wychował, śmierdzi fetorem, a chodzący po rozpadającym się chodniku i pośród obdrapanych budynków mieszkalnych ludzie wyglądają na zniszczonych i pozbawionych nadziei. Zawilgocone i brudne mieszkania są odpychające, na podwórku biegają wychudzone i umorusane dzieci, a w domu brata nie zastaje ani jego, ani jego żony, ponieważ muszą pracować w pocie czoła, aby zdobyć pieniądze na chleb. Z jednej strony dom był zatem dla Judyma pasmem przykrości i upodlenia, a z drugiej to za jego sprawą jego misją życiową stało się niesienie bezinteresownej pomocy najbardziej potrzebującym. Mając świadomość, że udało mu się wydostać z marginesu społecznego, pośród którego się wychował, postanowił bowiem spłacić swój dług, lecząc robotników i ludzi ubogich. Trudno wobec tego orzec, jaką wartość dom miał dom dla Judyma, lecz z całą pewnością odegrał bardzo dużą rolę w jego życiu. Obraz domu w literaturze może być zarówno pozytywny i ciepły, tak jak to miało miejsce w „Panu Tadeuszu”, przypowieści o synu marnotrawnym i „Legendzie o św. Aleksym”, jak i negatywny, czego potwierdzenie stanowią „Ludzie bezdomni”. Bez względu na to, w jaki sposób dom został zaprezentowany w danym dziele, zawsze ma on bardzo dużą wartość dla bohaterów literackich, ponieważ kształtuje ich postawy życiowe, charaktery, światopoglądy i hierarchie wartości. Dom wiąże się bowiem z tak istotnymi kwestiami jak wychowanie i rodzina, które w ogromnym stopniu oddziałują na życie człowieka. W kontekście wniosków należy zauważyć, że bohaterowie literaccy opuszczają swoje domy, aby realizować własne plany i misje, jednak zawsze do nich wracają, co z jednej strony przynosi szczęście i ukojenie, tak jak to było w „Panu Tadeuszu” i przypowieści o synu marnotrawnym, a z drugiej może wiązać się z przykrymi uczuciami i złymi emocjami, co widać w „Ludziach bezdomnych” oraz „Legendzie o św. Aleksym”. Bibliografia I Literatura podmiotu: 1. Voragine de Jakub, Legenda o św. Aleksym, W: Literatura staropolska, oprac. Borek Piotr, Mazurkiewicz Robert, Kraków, Greg, 2002, ISBN 8322471401, 2. Mickiewicz Adam, Pan Tadeusz, Kraków, Zielona Sowa, 2005, ISBN 8373895744, 3. Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Poznań, Pallotinum, 1989, Stary Testament, Łk. 15, 11-32, ISBN 8322803893, 4. Żeromski Stefan, Ludzie Bezdomni, Kraków, Greg, 2000, ISBN 8373271724. II Literatura przedmiotu: 1. Bąk Zbigniew, Wśród bohaterów literatury średniowiecznej [Legenda o św. Aleksym], W: Polonistyka, 1972, nr 2, s. 8-11, 2. Browning Syn Marnotrawny, W: Słownik Biblii, Warszawa, Świat Książki, 2005, ISBN 837391319X, str. 24, 3. Dom rodzinny, W: Słownik literatury polskiej XIX wieku, red. Bachórz Józef, Kowalczykowa Alina, Wrocław, Ossolineum, 1991, ISBN 8304035211, s. 163-166, 4. Polańczyk Danuta, Ludzie Bezdomni Stefana Żeromskiego, Lublin, Biblios, 2012, ISBN 9788386581917, s. 26-27. Ramowy plan wypowiedzi: 1. Teza: Dom ma bardzo znaczenie w życiu bohaterów literackich. 2. Kolejność prezentowanych argumentów: a) Przypowieść o synu marnotrawnym: pełen bezinteresownej miłości, serdeczności i bezwarunkowego wsparcia dom symbolizujący królestwo ludzi prawych i wierzących, do którego powraca nawrócony syn marnotrawny. b) Legenda o św. Aleksym: bogaty i królewski dom, który wychował Aleksego na chrześcijanina; dom, który Aleksy opuszcza, aby zostać ascetą i prowadzić życie całkowicie poświęcone Bogu. c) Pan Tadeusz: dom w Soplicowie i wychowanie pod okiem Sędziego jako niezwykle ważny okres w życiu Tadeusza, który ukształtował jego postawę, światopogląd i hierarchię wartości. d) Ludzie bezdomni: dom z marginesu społecznego, który nie zapewniał miłości ani dobrych warunków społecznych, jako źródło społecznych ambicji oraz idealistycznych planów Tomasza Judyma. 3. Wnioski: a) Obraz domu w literaturze może być zarówno pozytywny, jak i negatywny. b) Dom ma istotną wartość dla bohaterów literackich, ponieważ kształtuje ich postawy życiowe, charaktery, światopoglądy i hierarchie wartości. c) Bohaterowie literaccy opuszczają swoje domy, aby realizować własne plany i misje, jednak zawsze do nich wracają.

Model, który ujrzy światło dzienne w 2015 roku, ma mieć w pełni sprawny mechanizm samosznurujący, a także, jak w filmie, świecące diody w trzech kolorach i elektroluminescencyjne logo Nike. Do kompletu z wystylizowanym obuwiem Marthy w 2015 roku nosi modne ubranie, które potrafi błyskawicznie dopasować się do sylwetki i wyschnąć

^{Brama na wciąż otwarta przechodniom ogłasza, że gościnna i wszystkich w gościnę zaprasza.””Żona modna” - I. Krasicki w satyryczny sposób przedstawia sytuację pewnego gospodarza, którego szlachecki dom za sprawą modnej, zapatrzonej na francuskie wzory żony, zmienia się nie do poznania. Żona nie podziela skąpstwa męża, a jej rozrzutność, spowodowana dbałością o bogactwo wystroju mieszkania, graniczy z lekkomyślnością. ”Nie-Boska komedia” - Z. Krasiński prezentuje dramat hrabiego Henryka, który nie jest w stanie stworzyć szczęśliwego domu. Nie umie kochać ”dobrej i skromnej” żony, marzącej o rodzinnym szczęściu. Henryk uważa, że małżeństwo jest związkiem nieludzkim, narzuconym przez boga, dlatego przeklina je. W wyniku jego poetyckich miraży jego żona popada ona w obłęd i umiera. "Nad Niemnem" - E. Orzeszkowa na miejsce swojej akcji wybiera dom i gospodarstwo prowadzone przez Benedykta Korczyńskiego. Oprócz problemów finansowych i zatargu z zaściankiem musi znosić kaprysy sentymentalnej żony – Emilii. Nadzieją na stworzenie szczęśliwego domu są zaręczyny Justyny Orzelskiej z Janem Bohatyrowiczem. Nieudane jest natomiast małżeństwo Kirysów – mąż to hulaka i bawidamek, a żona, wobec zupełnej obojętności męża na sprawy rodzinne, zajmuje się zarówno gospodarstwem, jak i wychowaniem dzieci. ”Pieśń o domu” - M. Konopnicka opisuje głównie rodzinną przyrodę – skoszone trawy, srebrne mgły, lipy. Twierdzi, że wspomnienie domu przynosi ukojenie w najtrudniejszych momentach – podczas zwątpienia i ”wpośród burz”. ”Ludzie bezdomni” - S. Żeromski przedstawia problem doktora Judyma, który świadomie rezygnuje z rodziny, mimo iż kreśli przed ukochaną – Joanną Podborską świetny obraz małżeńskiego życia, które mogliby razem stworzyć. Boi się ”obrośnięcia pierzem”. Uważa, że nie może sam być szczęśliwy, gdy dookoła widać ludzką nędzę, egoizm i obojętność. ”Moralność pani Dulskiej” - G. Zapolska krytykuje dom mieszczański, w którym panuje obłuda i pruderia. Dulska tylko na pokaz strzeże przyzwoitości swej rodziny, w rzeczywistości dopuszcza do romansu swego syna Zbyszka ze służącą. Jej mąż to całkowicie podporządkowany pantoflarz, zaś syn, mimo chwilowego buntu, ulega matce wybierając wygodne życie. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij} Nie graliśmy dobrze. Tydzień powrotu do domu zawsze oznacza rozproszenie i to trochę pokazało. - Joe Bline. Tak bardzo martwiła się uroczystościami z okazji powrotu do domu. Powiedziałem jej, żeby o tym wszystkim zapomniała i wyszła w drugiej połowie i zdobyła 10 punktów. - Josh Milbourn. Chcę, żeby był doskonały. ^{Jan Kochanowski Na dom w Czarnolesie Renesansowy wieszcz we fraszce przywołuje Boga jako stróża i opiekuna domowego ogniska, Tego, który daje błogosławieństwo oraz zapewnia bezpieczny i spokojny żywot. Podmiot liryczny nie przywiązuje wagi do materialnego dostatku, większą wartość stanowi dla niego to, by miejsce, w którym mieszka, pełne było ciepła i przechowywane w nim były rodowe tradycje, a mieszkańcy cieszyli się dobrym zdrowiem i szacunkiem sąsiadów. Dom u Kochanowskiego jawi się jako ostoja spokoju i istotnych dla człowieka wartości. Nie bez znaczenia pozostaje tu tytuł utworu – mowa jest bowiem nie o domu jakimkolwiek, lecz własnym – czarnoleskim, ukochanym, gdzie poeta chroni się przed światem. Adam Mickiewicz Pan Tadeusz W epopei przedstawiony został więcej niż jeden dom, mamy bowiem tu zarówno obraz dworku w Soplicowie, jak i zamku Horeszków. Te dwa wizerunki różnią się od siebie w sposób znaczący. Dwór szlachecki jest zadbany, widać tam rękę pracowitego i zaangażowanego gospodarza, który opiekuje się obejściem podczas nieobecności właściciela. Już na pierwszy rzut oka można się domyślać niezwykłej przysłowiowej gościnności mieszkańców: I widać z liczby kopic, co wzdłuż i wszerz smugówŚwiecą gęsto jak gwiazdy, widać z liczby pługówOrzących wcześnie łany ogromne ugoru,Czarnoziemne, zapewne należne do dworu,Uprawne dobrze na kształt ogrodowych grządek:Że w tym domu dostatek mieszka i na wciąż otwarta przechodniom ogłasza,Że gościnna i wszystkich w gościnę zaprasza. Wnętrze domu urządzone jest również bardzo schludnie, a przy tym mnóstwo tam rodzinnych pamiątek i obrazów przedstawiających polskich bohaterów narodowych czasów zaborów. Kultywuje się tu również tradycję wspólnych biesiad przy stole. Tu obowiązują i rzeczywiście przestrzegane są zasady pierwszeństwa i grzeczności. Zupełnie inaczej przedstawiony jest zamek Horeszków. Nieuregulowanie spraw spadkowych i niezgodność wśród kandydatów na prawowitych właścicieli spowodowała, że miejsce to jest zaniedbane, brak tu ciepła, panuje atmosfera grozy, tajemniczości, budowla przypomina raczej zamek z powieści gotyckiej niż rodzinną posiadłość. Jan Kasprowicz Sonety z chałupy To cykl 40 utworów, który określić by można mianem monografii polskiej wsi schyłku XIX wieku. Wieś i jej domostwa opisane są tu niezwykle naturalistycznie, widzimy więc chylące się płoty, kępy rosnącego piołunu, wierzby i chude krowy w pobliżu obejść. Nie jest to liryka wyłącznie opisowa, spotykamy więc tutaj i mieszkańców wiejskich chałup. Przykładem może być kobieta, skądinąd posiadająca wcześniej niewielki mająteczek, która zubożała niestety wskutek suszy, nieurodzaju, wreszcie – śmierci gospodarza, jej męża. Jest chłop, któremu, gdy zachorował, nikt nie był w stanie pomóc, gdyż nie miał on pieniędzy na opłacenie lekarza. Jest i ambitny wieśniak, chcący za wszelką cenę, nawet mimo wyrzeczeń, zdobyć wykształcenie. Niezdrowy styl życia spowodował jednak u niego śmierć. Chałupa u Kasprowicza nie jest więc synonimem ciepłego polskiego chłopskiego domu, lecz oznacza biedę i skłania do refleksji na temat niesprawiedliwości społecznej. Kornel Makuszyński Złamany miecz Bohaterem jest nastoletni chłopiec, który nagle dowiaduje się o otrzymanym spadku w postaci starego rodzinnego domu. Jak się okazuje, młody człowiek nic nie wiedział o rodzinie, po której ten spadek odziedziczył. Nagle zaczyna się zastanawiać nad tym, skąd wywodzą się jego korzenie, jaką wartość ma dla niego rodzina. Odkrywa, że jednak w głębi duszy zaczyna czuć się związany z tajemniczym domem, jego historią i tradycjami. Czuje dumę z tego, że posiada korzenie, miejsce, z którym może identyfikować się jego rodzina wiele pokoleń wstecz. Czesław Miłosz Dolina Issy Noblista w utworze odwołuje się do czasów swojego dzieciństwa, opisuje małą ojczyznę (w tym także i swój dom), do której wciąż w myślach powraca z nostalgią. Dom i jego okolice poeta postrzega jako coś, co w niesamowicie tajemniczy sposób, a zarazem bardzo naturalnie ukształtowało jego tożsamość. Inne przykłady literackie: Mitologia (bogini ogniska domowego – Hestia/Westa i jej kapłanki);Homer Odyseja (wędrówka do domu na Itace);Wergiliusz Eneida (wędrówka Eneasza do domu);Mikołaj Rej Żywot człowieka poczciwego (dom jako ostoja szlachectwa i dobrych manier);Molier Skąpiec (dom urządzony i prowadzony skromnie mimo ogromnego majątku);Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej (dom rządzony przez fałszywą i dominującą kobietę);Władysław Stanisław Reymont Chłopi (dom jako ośrodek życia rodzinnego);Stefan Żeromski Przedwiośnie (szklane domy), Ludzie bezdomni (bezdomność dosłowna i symboliczna);Bolesław Leśmian Odjazd (pożegnanie z domem);Maria Dąbrowska Uśmiech dzieciństwa (dom jako skarbiec relikwii dzieciństwa);Małgorzata Musierowicz Jeżycjada (ciepły, tzw. otwarty dom).} Nic więc dziwnego, że kino chętnie sięga po motyw powrotu do domu – to temat niesamowicie wdzięczny, dzięki któremu filmowcy mogą pokazać skojarzenia zarówno pozytywne, jak i negatywne. Oczywiście ekranowe wydarzenia są zwykle bardziej dramatyczne niż te znane nam z prawdziwego życia. pan_dziejaszek w odpowiedzi na post: Strawberry_Letter_23 | Podbijam temat, poszukuję właśnie jakichś propozycji tego rodzaju, w miarę ambitnych. Motyw jakiegokolwiek powrotu, jakkolwiek nadużycie W centralnym punkcie artykułu znajduje się motyw powrotu do „domu” – metaforycznie ujętej Nigerii – jako kategorii estetycznej, strategii opowiadania o własnej tożsamości, świadomości więzi, poczuciu przynależności i identyfikacji.

„Władca pierścieni. Powrót króla” reż. Peter Jackson„Marzyciel” reż. Mark Foster„Rzeka bez powrotu” (USA, 1954) reż. Otto Preminger„Ptasiek” (1984) reż. Alan Parker„Powrót Batmana” (1992, USA) reż. Tim Burton„Powrót człowieka zwanego koniem” (1976, USA) reż. Irvin Kershner„Powrót do Howards End” (1992, Wielka Brytania) reż. James Ivory„Powrót do przyszłości” (1985, USA) reż. Robert Zemeckis„Powrót żywych trupów” (1985, USA) reż. Dan O`Bannon„Tam i z powrotem” (2001, Polska) reż. Wojciech Wójcik

tYjS5.

kj832qc6u3.pages.dev/93

kj832qc6u3.pages.dev/69

kj832qc6u3.pages.dev/24

kj832qc6u3.pages.dev/7

kj832qc6u3.pages.dev/98

kj832qc6u3.pages.dev/19

kj832qc6u3.pages.dev/42

kj832qc6u3.pages.dev/64

motyw powrotu do domu w filmie